«ور» دنړۍ او افغانستان خبري ټولګه

دکلی په غم کې 

ليکونکی: شرف الدين ستانکزي 

انځورونه دميدان، وردګ، تازه حال له دوستانو کاپي

--------------------------------

شين محل مې اور واخيسته ځان مې راته سوځی

ولې به ژړيږم نه ؟؟؟؟ ميدان،  مې راته سوځي

ټولې زيربناوې يې د ژوند تالاترغه کړلې 

لاس دمرستې راکړيه، جهان مې راته سوځي

کور مې نړيدلي دکهول وينې مې ډنډ پرتې 

نشته بشرپال !! څوک؟ ماشومان مې راته سوځي

چاه ويل نمرود، په نوې بڼه را پريوتی دي؟

سم دابراهيم ع په څېر زلميان مې راته سوځی

وړې، يې جلريز، نه ښکلاګانې جل وهلی دی 

نرخ، کې به نوا څه وی؟ ګلان مې راته سوځي 

چک، نه تر بهسودو اژدها، کلچه وهلې ده. 

ژاړې شيرينو چه مومين خان، مې راته سوځی

ميندې لالهانده دصفاو، مروا،  قيصه تکرار 

خدايه رود، زم، زم، کړې چه بچان مې راته سوځی

نور به سندرمار د شاغاسی، سندرې نه بولی 

شاه په غصه شوی دی جانان مې راته سوځی

ګز،ګام، مو کلی دګمنام عسکرو څلی شول 

سختې خاطرې لری وجدان مې راته سوځی 

سوځنده کتاب يې ګلبشرې غيږې ته ونغاړه

لولپه حجره شوه طالب جان مې راته سوځي

مړ هم زه يم، پړ هم زه يم، چاته به له چاژاړم

اور دی له افغان سره افغان مې راته سوځی

  وخواجه بلنده! ننګوم دربﷻ ته خواست وکړه 

کړی مې دمحفوظ شرف، ايمان مې راته سوځي 

شرف الدين ستانکزي

ورحنيا/ دجون/ ۱